بررسی تأثیر ایستادن روی شیب های مثبت و منفی ۷/۳ درجه بر زوایای افقی ساکروم و شیب ساکروم در زنان دارای هایپرلوردوزیس

پیش زمینه و هدف: در انسان تحرک پذیری زیاد و تحمل وزن بدن، از مهم ترین عوامل بروز ناهنجاری مکانیکی ناحیه کمری خاجی و درد ناشی از آن تلقی می شود. هدف این پژوهش نیمه تجربی، بررسی و مقایسه تأثیر ایستادن روی شیب های مختلف بر زاویه افقی ساکروم و شیب ساکروم در افراد دارای هایپرلوردوزیس می باشد. مواد و روش کار: آزمودنی ها، دو گروه 12 نفری از زنان با انحنای افزایش یافته کمری و سالم بودند که به طور داوطلب در این پژوهش شرکت نمودند. برای اندازه گیری زوایای شیب ساکروم و زاویه افقی ساکروم در سه شیب o0، o7/3+ و o7/3-، از فن رادیوگرافی نمای جانبی ستون فقرات استفاده شد. تجزیه تحلیل آماری داده ها، از طریق آمار توصیفی و آزمون کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبیlsd در سطح معنی داری 05/0 p≤، توسط نرم افزار spss (نسخه 18) انجام شد. یافته ها: نتایج آماری بر عدم تأثیر سه نوع شیب بر زوایای مختلف ناحیه کمری خاجی گروه کنترل دلالت داشتند. همچنین در گروه تجربی، تنها شیب o7/3-، بر زاویه افقی ساکروم دارای تأثیری معنی دار بود. با توجه به اینکه زاویه افقی ساکروم، مهم ترین شاخص زاویه کمری افزایش یافته تلقی می شود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت: در زنان دارای هایپرلوردوزیس، قرار گرفتن پا در شیب o7/3-، بر زاویه کمری افزایش یافته آن ها تأثیرگذار می باشد.